Palyatif Bakım

Palyatif Bakım 

Dünya Sağlık Örgütünün 1986 Yılı Palyatif Bakım Tanımında

Küratif Bakım ve Palyatif Bakımı iki farklı boyut olarak ele almaktaydı. Bireyin hastalığının tedavisinin

olmadığına karar verildiğinde palyatif bakım verilmeye başlanıyordu. 1980lerin ortalarına kadar

palyatif bakım hospis bakımının yerine kullanılmıştır.

Dünya Sağlık Örgütünün 2002 Yılı Palyatif Bakım Tanımında; 

 ‘‘Hasta ve ailesi yaşamı tehdit eden sorunla karşılaştığında, ağrı ve diğer fiziksel, psikososyal ve

manevi problemlerin erken dönemde belirlenmesi, dikkatlice değerlendirilmesi ve tedavi edilmesiyle

acı çekmesi önlenerek hasta ve ailesinin yaşam kalitesini geliştiren yaklaşım’’

Palyatif Bakımın Ana Hedefleri; 

1. Hasta ve ailesinin yaşam kalitesini arttırarak, bireysel ihtiyaçlarınında bağımsızlığı artırmak,

2. Sadece hastaya değil daha geniş kapsam tıbbi, manevi ve sosyal yönleri bulunan bir hizmet vermek,

3. 5. vital bulgu olarak artık bilinen ağrıyı dindirmek, dindirilemeyen ağrıları farklı tıbbı yada tıbbi olmayan alternetif yöntemler kullanarak azaltmaya çalışmak,

4. Fiziksel, psikososyal ve manevi sorunlarında erken tanımlayabilmek ve tedavi edebilmek,

5. Hastanın Palyatif Birime kabul aşamasında başlayan süreç, hastamızı kaybettiğimiz andan sonra ise aileye destekle  devam etmektedir.

    

    Bu hedefleri yerine getirebilmek için ülkemizde Sağlık Bakanlığı'nın yoğun çalışmaları olduğu bu

çalışmalar doğrultusunda hedeflerinin varlığından söz etmek gerekir. Bu çalışmalar paralelinde 

bakanlığa bağlı kuruluşlarda palyatif bakım ünitelerinin hızla yayıldığı gözlenmektedir.  Ekip

çalışmasının önemli olduğu palyatif birimlerinde çalışacak personelin 

( Doktor, hemşire, fizyoterapist, diyetisyen ...) dikkatli seçimi yapılmakta,  hasta ve ailelerine

eğitimler verilmektedir. 

                                                                                  

                                                             Uz. Hemşire A.KANBAY TÖNGÜÇ